Bij Youngworks luisteren we graag naar jongeren. Omdat zij zelf het beste kunnen vertellen wat hen bezighoudt. Daarom starten we een nieuwe rubriek waarin zij maandelijks het woord krijgen. Geen gefilterde meningen of analyses, maar een eerlijke blik op hun eigen leefwereld. Soms prikkelend, soms herkenbaar, en altijd vanuit hun eigen perspectief.
In de eerste column neemt Zoë je mee in haar gedachten. Ze daagt ons uit om minder zwart-wit te kijken en meer oog te hebben voor de grijstinten daartussen.
Over Zoë
Zoë is 20 jaar oud en geboren en getogen in het buitengebied van Almelo. Voor haar studie Psychologie woont ze doordeweeks in haar kamer, van 10 m2, in Groningen. In het weekend trekt ze vaak weer terug naar het kleine Twentse dorpje. Hier woont ze samen met haar vader en broer (“ja … gescheiden ouders’’). In een gemiddelde week ‘probeert’ ze de perfecte balans te vinden tussen studie, werken, sporten, tijd met vrienden, familie en haar vriend.
‘Zwart-witdenken? Nee joh, dat doen we allang niet meer.’ Denken we … Het afgelopen jaar heb ik namelijk wel anders ervaren. Waar je ook kijkt, iedereen lijkt je in hokjes te willen duwen. Ben je zus, dan zul je wel zo zijn. Klaar! Maar waarom doen we dat eigenlijk nog steeds?
Na mijn middelbare school besloot ik een tussenjaar te nemen. Nou … dat had ik beter niet kunnen vertellen, want ik werd gillend gek: “Pas maar op, straks ga je nooit meer studeren.” “Een tussenjaar? Dan ben je vast lui en besluiteloos.” Inmiddels zit ik gewoon weer in de collegebanken hoor. Psychologie! En nee KAREN, ik kan je gedachtes niet lezen. Ik wil dat waarschijnlijk niet eens.
Het houdt niet op. Kom je uit een Twents dorp? Dan ben je natuurlijk nuchter, boers en zeg je “COOOOLAA”. Alsof je achtergrond je hele identiteit bepaalt, tja grappig. En even eerlijk: ik mag nog in mijn handjes knijpen. Met mijn witte huid, doorsnee uiterlijk, heteroseksuele geaardheid en goede afkomst krijg ik al genoeg opmerkingen. Hoeveel energie moet het kosten als er nog tien extra labels bovenop komen?
En ja, ik betrap mezelf er óók op. Na een lange studiedag in Groningen zie ik op de fiets zo’n fatbike voorbijflitsen en denk: “Tuurlijk … weer een verwend, asociaal figuur dat liever niet trapt.” Ai. Daar ging ik: zo’n typische Karen-gedachte.
Als student psychologie leer ik dat vooroordelen er nu eenmaal zijn. Ons brein houdt van shortcuts: zwart of wit, hokje A of hokje B. Dat maakt de wereld overzichtelijk. Maar overzichtelijk is niet hetzelfde als eerlijk.
Misschien is het gewoon de kunst om te accepteren dat we allemaal een beetje Karen in ons hebben, maar haar gewoon niet te vaak het woord moeten geven. En mochten we anderen dan toch betrappen op zwart-witdenken … laten we elkaar dan een lol doen en er wat grijstinten tegenaan gooien!
Meer over jongeren?
Al sinds 1999 werkt Youngworks met een team van onderzoekers, adviseurs en trainers; en met een uitgebreid netwerk, van wetenschappers tot designers aan verschillende vraagstukken rondom jongeren (en hun toekomst). We schrijven regelmatig blogs en longreads, bekijk hier onze blogs. Ook is onze kennis gebundeld in verschillende boeken en (online) trainingen.
Wil jij je met collega’s verdiepen in jongeren? Neem dan zeker contact met ons op.